© Copyright, outopios
Με ένα κεφάλι ποτισμένο με αρχές
Αρνιέμαι ένα σύστημα των λίγων.
Πουλάνε των ανθρώπων της ψυχές
Αρπάζουν τα χωράφια των Κολίγων.
Και μεις σ αυτό το έργο θεατές
Κοιτάζουμε το δρόμο που στενεύει
Το σύστημα γεμάτο θηρευτές
Κανένα μας δε βλέπω να σαλεύει.
Οι σκέψεις που δεν μπαίνουν φυλακή
Τα όνειρα που ζούνε και την μέρα
Αυτά δεν μάθανε να ζούνε σε κελί
Αυτά δεν φοβηθήκανε την σφαίρα.
Σε ένα κεφάλι που δεν φόρεσε καπέλο
Μην προσπαθήσεις να του βάλεις και μυαλό.
Τρελός που ζητιανεύει σε μπουρδέλο
Δεκαεξάχρονο παιδάκι ντροπαλό.
Χαράζει την πορεία του στο χάρτη
Μα του πετάτε το μολύβι που κρατά.
Πετάτε την ζωή του σε μιαν άκρη
Στο κόσμο το δικό σας δε χωρά.
Μα οι σκέψεις που δεν μπαίνουν φυλακή
Τα όνειρα που ζούνε και την μέρα
Αυτά δεν μάθανε να ζούνε σε κελί
Αυτά δεν φοβηθήκανε την σφαίρα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου